۳ نکته که باید در مورد WDR بدانید

اهمیت WDR در دوربین مداربسته

سناریو: برای گرفتن منطقه ورودی باید یک دوربین را در لابی یک ساختمان نصب کنید.

مشکل: این منطقه دارای پنجره‌های زیادی است که بیش از این تصویر را در معرض نمایش قرار می‌دهد و اسیر افرادی را که وارد داخل و خارج از محل می‌شوند، دشوار می‌کند.

راه حل: یک دوربین امنیتی با دامنه دینامیکی گسترده (WDR).

WDR چه کاری انجام می دهد

دامنه پویا به نسبت بین بزرگترین و کوچکترین مقادیر قابل اندازه گیری چیزی اشاره دارد. در مورد نظارت تصویری، دامنه پویا نسبت بین سبک‌ترین و تاریک‌ترین عناصر تصویر را اندازه‌گیری می‌کند. فناوری WDR برای صحنه‌های کنتراست بالا، متعادل کردن روشنایی و مناطق سایه‌دار به طور همزمان بسیار عالی است، بنابراین یک تصویر به نظر نمی‌رسد که منفجر شود و یا خیلی تاریک باشد.

دسی بل (DB) مقداری است که دامنه پویا با آن اندازه گیری می‌شود. IHS WDR را در 60 دسی بل یا بیشتر تعریف می‌کند، اگرچه دیدن دوربین های WDR با قابلیت 120 دسی بل یا بیشتر غیر معمول نیست. با این حال، به خاطر داشته باشید که هر تولید کننده روش خاص خود را برای تعیین DB دوربین دارد. بنابراین، هنگام مقایسه مشخصات محصول، ممکن است یک دوربین با نسبت پایین تر از یک رقیب با نسبت DB بالاتر عمل کند.

WDR چگونه کار می کند

دوربین های امنیتی با فناوری WDR (به عنوان مثال Dahua HDCVI 6.0 Plus) از WDR دیجیتال (DWDR) یا WDR واقعی استفاده می‌کنند. WDR واقعی از سنسورهای تصویر و یک پردازنده سیگنال دیجیتال (DSP) استفاده می‌کند تا حتی در همه زمینه‌های یک تصویر روشنایی ایجاد کند. یک دوربین نظارت واقعی WDR دارای سنسورهایی است که از هر قاب ویدیویی دو اسکن می‌گیرد. اولین، با سرعت کم (برای گرفتن نور بیشتر)، تصویر را در شرایط نور طبیعی نشان می‌دهد. اسکن دوم با سرعت بالا برای گرفتن نور کمتری در کل گرفته می‌شود و تصویری با نور قوی در پس زمینه دریافت می‌کند. DSP دو اسکن را ترکیب می‌کند تا یک تصویر منفرد، متعادل و به خوبی ایجاد شود.

DWDR از الگوریتم‌ها به جای سنسورها استفاده می‌کند تا مناطق بسیار تاریک و مناطق بسیار تیره و تاریک را به صورت دیجیتالی روشن کند. DWDR به جای سنسور تصویر به تراشه DSP متکی است تا WDR را تامین کند. این پیکسل جداگانه تصویر را تنظیم می‌کند و بر اساس آن قرار گرفتن در معرض را محاسبه می‌کند. این تکنیک محدودیت‌هایی دارد؛ دستکاری شدید پیکسل‌ها منجر به تصویر کلی‌تر می‌شود. از طرف دیگر، DWDR نیازی به سنسورهای تصویر گران ندارد، بنابراین DWDR می‌تواند گزینه اقتصادی‌تری باشد که WDR یک ضرورت باشد.

وقتی WDR ندارید

دو گزینه برای بهبود قرار گرفتن در معرض تصویر بدون استفاده از WDR وجود دارد. در یک صحنه با کنتراست بالا با نورپردازی سنگین، گسترده و پس زمینه، دوربین با یک روشنایی متوسط ​​تنظیم می‌شود که این تصویر را تاریک می‌کند. اگر WDR در دسترس نباشد، جبران نور پس زمینه (BLC) تصویر را روشن می‌کند تا بتوانید جزئیات تیره‌تر را بهتر مشاهده کنید. BLC یک تکنیک میراث است که از DSP ها برای افزایش سطح قرار گرفتن در معرض کل تصویر استفاده می‌کند. به جای توازن روشنایی در مناطق بیش از حد و غیرقابل تحمل تصویری مانند WDR، کل تصویر را روشن می‌کند.

جبران خسارت (HLC) یک فناوری است که در آن سنسورهای تصویر نور قوی را در تصویر تشخیص می‌دهند و قرار گرفتن در معرض آن مناطق را برای افزایش کیفیت کلی تصویر کاهش می‌دهند. در یک صحنه کم نور با نورپردازی روشن ناشی از نقاط داغ (به عنوان مثال چراغهای جلوی ماشین، چراغ‌های خیابانی)، ممکن است تصویر کلی خیلی تاریک شود. اگر WDR در دسترس نیست، از HLC استفاده کنید. این دوربین به طور خودکار منابع نور روشن را سرکوب می‌کند و امکان قرار گرفتن در معرض مناسب مناطق مجاور را فراهم می‌کند.

صرف نظر از مقدار DB مشخص شده، نتایج تصویر بسته به پیچیدگی و میزان حرکت در یک صحنه متفاوت خواهد بود. برای تعیین بهترین دوربین برای یک برنامه ، همیشه بهتر است آزمایش کنید که نیازها و انتظارات مشتری را برآورده می کند.